Trzeba uważać o czym się marzy. Był czas, że marzyłam o dziecku, domku z ogrodem, do którego mogłyby wychodzić nasze zwierzaki. Dwa wyszły tak skutecznie, że już nie wróciły. Dlatego przy okazji wizyty u weterynarki powiedziałam Alicji, że najgłębszą żałobę po Coco i Maćku mamy już za sobą. I że jak usłyszy o jakimś kotku, który nie ma domu to ma nam dać znać. Nieważne jak będzie wyglądał, może być bez oka albo łapki. Kilka dni wcześniej Ania usłyszała w pracy, że jakaś pani woła do dziewczynki "Jasmine" i pomyślała, że to ładne imię dla córeczki. Opada kurtyna, jak w teatrze przed antraktem. Potem Alicja napisała, że pielęgniarka, która pracuje w przychodni i prowadzi dom tymczasowy dla kotów ma dla nas propozycję adopcyjną. Tak poznałyśmy kotkę, którą ktoś znalazł w czyimś ogrodzie, obok dwu innych martwych kotów. Nasza miała strzaskaną miednicę i bezwładną prawą tylną łapę, którą trzeba było amputować. Źle zrośniętej miednicy medycy już jej nie łamali, ponieważ groziło to uszkodzeniem nerwów. I o tym wiedziałyśmy jadąc po kotkę i decydując się na adopcję. Na miejscu okazało się, że kontuzja miednicy dokonała zniszczeń wśród narządów wewnętrznych. Najbardziej ucierpiała okrężnica. Krótko mówiąc kotka miała poważne problemy ze zrobieniem kupy. Po wielu eksperymentach Alicja ustaliła dawkę dwóch leków, które uregulowały jej, kotce, gospodarkę trawienną. Trzeba tylko ortodoksyjnie pilnować podawania leków dwa razy dziennie. Jesteśmy przyzwyczajone do dużego stada w domu i związanych z tym wydatków. Te leki jednak są mocno drogie i powinny być podawane do końca życia Jasmine. Bo takie imię otrzymała w domu tymczasowym. Nie wahałyśmy się z adopcją. Był tylko taki jeden krótki moment, w którym odstraszyła nas swoim widokiem – kulka na trzech łapkach, ze zgoloną połową sierści i zmierzwioną resztą. Jakby uciekła z wysypiska, które przed chwilą przeryła koparka i łychą zahaczyła o kotkę. W trakcie podpisywania dokumentów adopcyjnych dowiedziałyśmy się, że dom tymczasowy, powierzając nam kotkę, bierze na siebie refundację jej leczenia. Leczenia chorób sprzed adopcji znaczy. Do tego zapłaci za sterylizację, chipowanie i wystawienie paszportu. Zapłaci za to cats protection, które współpracuje z domem tymczasowym. To nasza pierwsza zagraniczna adopcja. W Polsce byłyśmy przyzwyczajone do procesu odwrotnego, łącznie z koniecznością pokrycia kosztów leczenia za uratowanego przez fundację czy schronisko zwierzaka. Wyjątkiem byl Maciuś z Fundacji Karuna.
Jasmine wygląda w zasadzie jak norweski leśny. Znaczy mamy takie podejrzenie na podstawie tej reszty sierści, którą na sobie nosi. Bo w przychodni weterynaryjnej doszło też do postrzyżyn podgardla – tak skutecznie walczyła z podawaniem lactulozy, że trzeba jej było ogolić wszystkie dredy. Po sześciu tygodniach w stałym domu widzimy, że ta sierść ma tendencję do odrastania. Nie wiemy co z okolicą biodra. Może być i tak, że w tym miejscu będzie miała goły plac trzech krzyży – bo w taki wzorek układa jej się blizna po operacji. Pierwsze trzy dni kotka spędziła w dziurze miedzy biurkiem a kaloryferem. My poprzestałyśmy na pouczeniu reszty stada co do równych praw nowej domowniczki i regularnym karmieniu jej, w tym lekami. Po trzech dniach wzięła w posiadanie łóżko Leosia. Potem zaanektowała kanapę w salonie. Śpi na nich naprzemiennie. Zaakceptowała stan zastany. Czasem tylko syknie na Astrę, ponieważ jej nie zna. Astra ma od jakiegoś czasu demencję. Zapomina się najeść, nie pamięta gdzie stoi kuweta. Wiemy o tym po kupie w wannie albo zasikanym przedpokoju. Całe dnie przesypia zakopana wśród zimowych ubrań w szafie, na parapecie albo w skrzyni na pościel. A to są miejsca, których Jasmine nie odwiedza. Obie emerytki, ale najtrudniej im się dogadać. Jasmine błyszczy. Wyczesałam ją kilka razy, a resztę zrobiło czułe głaskanie. Podczas tych pieszczot otrzymała nowe imię – Gryzelda, ponieważ ma takie miejsca, w które nie lubi być dotykana. Ale jest ich coraz mniej. Czasem mówimy o niej Kottweiler. Wygląda na zrównoważnoną emocjonalnie kotkę, ale ma coś tak dzikiego w spojrzeniu, że doradzałabym zasadę ograniczonego zaufania nie domownikom. To też jej minie. Nam minęło. A Jasmine należy do stada.
